Dindim descansa en una isla
Dindim descansa en una isla
español
De pronto, dos enormes petreles se posaron a su lado. El más grande de ellos tenía una gran cicatriz en la cara y usaba un tapaojos. Se acercó a Dindim y, con una voz de trueno que hacía estremecer toda la isla, le dijo:
―Buenas tardes, amigo pingüino. ¡Qué linda esa canción que estabas tocando! ¿Podemos sentarnos a tu lado y pedirte que la cantes de nuevo? Estamos muy cansados y escuchar tu canción nos hará bien, ¿no es así, primo?
―Así es, primo. Cansados y hambrientos ―respondió el segundo petrel con una voz fina y ronca como la de una bruja. Y la isla quedó completamente en silencio.
portugués
De repente dois enormes petréis pousaram ao seu lado. O maior deles tinha uma grande cicatriz no rosto e usava um tapa-olho. Falou com uma voz de trovão que fazia estremecer toda a ilha
— Boa tarde, meu amigo pinguim. Que linda canção você estava tocando. Podemos sentar ao seu lado e pedir que cante novamente? Estamos muito cansados e escutar a sua música nos fará bem, não é mesmo primo?
— É isso mesmo, primo. Cansados e famintos. — respondeu o segundo petrel com uma voz fina e rouca parecendo a de uma bruxa. A ilha toda ficou em silêncio.
gallego
De socate dous enormes procelaridos posaron ó seu lado. O máis grande deles tiña unha grande cicatriz no rostro e usaba un tapa ollo. Díxolle cunha voz de trono que hacía estremer a toda a illa:
— Boa tarde, amigo pingüino. Que linda canción estabas cantando. Podemos sentarnos ó teu carón e pedirche que a cantes novamente? Estamos moi cansos e escoitar a túa canción faranos ben, non é primo?
— Así é, primo. Cansos e famentos – respondeu o segundo petrel cunha voz fina e rouca como a dunha bruxa. A illa ficou completamente en silencio.
catalán
De sobte, dos gegantescos petrells van aterrar al seu costat. El més gran tenia una cicatriu al rostre i feia servir un tapa-ulls. Li va dir amb una veu de tro que feia estremir tota l’illa:
— Bona tarda, amic pingüí. Quina cançó més bonica que tocaves! Podem seure al teu costat i demanar-te que la tornis a cantar? Estem molt cansats i escoltar la teva cançó ens anirà molt bé, oi cosí meu?
— I tant, cosí. Cansats i famolencs – va respondre el segon petrell amb una veu fina i ronca com la d’una bruixa. L’illa va quedar completament en silenci.
francés
Soudain, deux énormes pétrels se posèrent à ses côtés. Le plus grand avait une grande cicatrice sur le visage et portait un bandeau sur un œil. Il parla d’une voix de tonnerre qui faisait trembler l’île tout entière:
— Bonsoir, mon ami le pingouin. Elle est belle la chanson que tu joues. Pouvons-nous nous asseoir à tes côtés et te demander de chanter à nouveau ? Nous sommes très fatigués et entendre ta musique nous fera du bien, n’est-ce pas, cousin ?
— Tout à fait, cousin. Nous sommes fatigués et affamés. - répondit le deuxième pétrel d’une voix fine et rauque comme celle d’une sorcière. Le silence envahit l’île.
italiano
All’improvviso, due enormi petrelli si posarono accanto a lui. Il più grande aveva una grossa cicatrice sul viso e indossava una benda sull’occhio. Disse con una voce di tuono che fece tremare l’intera isola:
— Buona sera, mio piccolo amico pinguino. Che bella canzone suonavi! Possiamo sederci accanto a te e chiederti di cantare ancora? Siamo molto stanchi, e ascoltare la tua musica ci farà bene. Non è vero, cugino?
— Certo che è vero, cugino. Siamo stanchi e affamati – rispose il secondo petrello, con una voce sottile e rauca che sembrava quella di una strega. Tutta l’isola rimase in silenzio.
provenzal
Tout d’uno, dous enòrmei gabianas à bè croucu si pauvèron à coustat d’éu. Lou pu grand dei dous avié uno cretasso sus la fàci e pourtavo un tapo-l’uei. Parlè d’uno voues que trounavo à faire tremoula touto l’ilo:
— Hòu moun coulègo, que poulido cansoun que fas. Poudèn s’asseta à coustat de tu e ti demanda de la faire tournamai ? Sian creba e d’escouta ta musico nous fara de bèn, parai cousin ?
— Ato segur, cousin. Creba e lou vèntre cura, ajustè lou segound gabianas, ‘m’uno voues que siblavo e que rouncavo coumo aquelo d’uno masco. L’ilo n’en fouguè tancado de silènci.
piamontés
Ëd bòt an blan, doi petrej gigant a son butasse da fianch a Dindim. Ël pì grand ëd lor a l' avìa na cicatris an sla facia e a portava na binda an sij euj. A l' ha dije con na vos potenta ch' a fasìa tërmolé tuta l'ìsola:
— Bon-a sèira, car pinguin. Che bela canson ch' it sonavi. Podoma setene dacant a ti e ciamete 'd cantela 'ncora na vira? I soma pròpi strach e la mùsica an giuterà a arpijene. A l' é nen parèj, mè cusin?
— Certament, cusin. I soma strach e afamà... a l' ha dit lë scond petrel, con na vos fin-a e raucia, coma na strìa. L 'ìsola a l'ha fàit silensi.